Satijn

De satijncavia komt in veel kleuren en rassen voor. Hoewel satijn eigenlijk geen ras is, maar een haarstructuur die in alle rassen voor kan komen, willen wij deze hier toch apart behandelen, met name omdat er met de fok van satijncavia’s bedachtzaam omgesprongen moet worden (zie Overige Informatie hieronder).

De satijncavia rechts afgebeeld is (c) Knoevel

 

 

De standaard

 

In de Standaard zijn enkel de gladhaar en borstel in satijnbeharing erkend. voor de basis geldt natuurlijk dezelfde algemene Standaard zoals bij 'gladhaar' beschreven. Toevoegingen voor satijn staan hieronder.

 

GELDEND VOOR DE SATIJN GLADHAAR

 

Beharing en beharingsconditie: Zoals bij de gladhaar, maar de beharing hoort niet zacht te worden.

 

Kleuren en/of tekening: De kleur wordt door de satijnfactor intenser en dieper, maar dient zoveel mogelijk te lijken op de gewone kleur.

 

Haarstructuur en glans: De beharing heeft een stevigere en fijnere structuur dan bij een normale gladhaar, door de holle haarschacht. Door straling op de holle halen ontstaat een fraaie glans. De glans moet tot de wortel zichtbaar zijn. De glans en structuur zijn zeer belangrijk bij de satijn.

 

GELDEND VOOR DE SATIJN BORSTEL

 

Voor de borstel geldt de combinatie van de standaard hierboven beschreven, en de standaard voor de borstel.

 

 

Lichte fouten

 

Iets te korte beharing (tot 1,5e cm), te lange beharing (max 3cm). Iets vette beharing. Iets wegdraaiende structuur van de beharibg. Iets dunne beharing. Iets te weinig glans op dek en buik. Niet tot de haarwortel doorzettende glans. Iets zachte beharing.

 

 

Zware fouten

 

Een te korte beharing (korter dan 1,5ecm) of te lange beharing (+3cm). Zeer dunne beharing. Een draaiing in het haar of rozetvorming in de beharing. Te weinig glans op dek en buik. Ver voor de haarwortel eindigende glans. Te zachte of te dunne beharing.

 

 

Kleuren

 

Satijn is in meerdere kleuren erkend. Echter, men komt de satijnfactor ook veel in niet-erkende kleuren tegen. Met name langharige rassen in verdunningskleuren willen vaak satijn zijn of dragen.

 

Erkende kleuren van de satijn gladhaar in Nederland zijn:

rood, goud, buff, crème, wit roodoog, rus zwart.

 

Erkende kleuren van de satijn borstel in Nederland zijn:

rood

 

 

Erkenningen

 

Erkend in Nederland, België, Duitsland en Europa.

 

 

Genetica

 

De satijnfactor vererft recessief. Hou er rekening mee dat het aan het uiterlijk NIET te onderscheiden is of een cavia satijndragend of niet-satijndragend (gewoon) is. Dit houdt in dat er het volgende patroon ontstaat:

satijn x satijn: 100% satijncavia's. Hierbij is geen bewezen sprake van een lethale factor. Eveneens heeft deze kruising geen invloed op het vererven van OD (zie onder).

 satijn x gewone cavia: 100% drager

satijn x satijndrager: 50% satijn, 50% drager

satijndrager x satijndrager: 25% satijn, 50% drager, 25% gewoon

satijndrager x gewone cavia: 50% satijndrager, 50% gewoon

 

 

Overige informatie

 

Wie van plan is om met satijn te fokken, dien de volgende informatie in acht te nemen. Satijncavia's lijden regelmatig aan de zogeheten satijnziekte. Dit was vroeger ook wel bekend als Osteodystrofie (OD), maar recent is duidelijk geworden dat het meer verwantschap heeft met de ziekte die bij mensen bekend staat als de Ziekte van Paget. Heel kort samengevat verandert de botstructuur zodanig, dat er gaten in vallen, wat een heel langzaam en pijnlijk proces is. De eerste symptomen beginnen gemiddeld rond het 1e/2e levensjaar, maar kunnen ook voorkomen met enkele maanden of zelfs pas op bejaarde leeftijd. De cavia's krijgen moeite met eten en lopen. Dit gaat echter zo geleidelijk dat de eigenaar het in eerste instantie weinig op zal vallen.

 

Satijnziekte is vast te stellen door de dierenarts door middel van een röntgenfoto. Op de (liefst digitale) foto, waar de gestrekte achterbenen en/of eventueel de kaak op te zien moet zijn, zijn duidelijk veranderingen zichtbaar in de botstructuur. Satijnziekte is niet te voorkomen, en niet te genezen. Het enige dat de eigenaar kan doen is pijnstilling geven en een warme kruik, bv een snugglesafe, in het hok leggen. Zodra de pijn niet meer te stillen is, is euthanasie de enige optie.

 

Tot op heden is niet bekend hoe satijnziekte vererft en hoe het nou écht precies ontstaat, en welke pathologie er exact aan ten grondslag ligt. Er is al heel wat bekend, maar er zijn ook nog heel veel vragen. Het onderzoek naar satijnziekte is echter ontzettend duur en omdat er geen economische belangen bij betrokken zijn, komen er geen subsidies voor vrij. Het kan nog jaren duren eer er een duidelijke oorzaak aangewezen kan worden. Wel is zeker dat goede voeding en voldoende zonlicht geen invloed hebben op het wel of niet ontwikkelen van satijnziekte. op dit moment is het echter een realistische aanname dat er meer satijnen zijn die het ontwikkelen of er al aan lijden, dan satijnen die dit niet krijgen. In Finland is het vanwege deze problematiek niet meer toegestaan om satijncavia's op shows voor te dragen.

 

Meer informatie over satijnen en satijnziekte kun je lezen op de website van Knoevel en op www.satijncavia.nl waar u van de meest recente onderzoeksresultaten op de hoogte gehouden wordt.

 

 

Foto's