De ridgeback is een heel nieuw ras in Nederland, het lijkt een gladhaarcavia met één richel haar die als een kam rechtop staat en over de ruggengraat loopt. Het ‘nieuwe’ van een ridgeback is wel relatief: al vaker zal her en der ‘per ongeluk’ een dier geboren zijn dat er sterk op leek of zelfs ridgeback was, maar tot heel recent werd daar niet bewust op gelet. Hoewel er momenteel geen specifieke ridgebackfokkers in Nederland zijn, wordt tegenwoordig wel beter herkend wanneer een ridgeback geboren wordt en wordt het ras zo beter benoemd. In Engeland -en mindere mate in Duitsland, Canada en Amerika- worden ze al langer en ook gerichter gefokt, en daar worden ze ook geshowd. De cavia hier afgebeeld is (c) Caviastal Mila.
|
De standaard
Ridgebacks zijn in Nederland nog niet erkend. In Engeland is een standaardomschrijving bekend, die ook in andere landen wordt overgenomen. Hieronder vindt u de Engelse standaard. Het belangrijkste kenmerk is uiteraard de haarkam, die recht over de ruggengraat moet lopen, zo rechtop en strak als mogelijk. Hij moet starten tussen de oren, en helemaal tot aan de heupen lopen, hoe langer hoe beter. De rest van de vacht moet kort en glad zijn, zonder korter of langer behaarde stukken en zonder andere vachtfouten. Twee rozetten op de heup zijn momenteel nog toegestaan, maar er wordt naar gestreefd deze zo snel mogelijk uit de omschrijving te krijgen want de kam heeft deze niet nodig om goed rechtop te staan. De ogen moeten groot en bol zijn, en de oren moeten hangen.
|
Lichte fouten
Onbekend
|
Zware fouten
Onbekend
|
Kleuren
De ridgeback wordt nog niet gericht op kleur gefokt, op dit moment wordt voornamelijk geprobeerd de kam zo recht en lang mogelijk te krijgen, zonder dat de vacht op de rest van het dier ongelijkmatigheden gaat vertonen.
|
Erkenningen
De ridgeback is alleen nog erkend in Engeland, maar mag in Amerika en Canada onder ‘zeldzame rassen’ worden ingeschreven, buiten mededinging. Er is in Canada overigens wel een standaard voor.
|
Genetica
Een
ridgeback heeft niet één gen, maar een specifieke combinatie op 2 genen
nodig: RR MM of evt. RR Mm. De gebruikelijke manier om ridgeback te fokken, als je nog niet genoeg exemplaren hebt om ze onderling te verparen of om ridgeback met gladhaar te verparen, is een borstelcavia met een gladhaar verparen. Ook een peruvian met een gladhaar zou ridgeback kunnen creëren. Er is echter geen garantie dat er uit deze verparing ook ridgeback valt. Zoals je hierboven kon lezen, bestaat het vermoeden dat zowel RR MM als RR Mm ridgeback kan geven. Ridgebackfokkers streven echter wel naar RR MM.
|
Overige informatie
De kam van een jonge ridgeback is vaak bij de geboorte al zichtbaar, maar nog niet altijd meteen even goed. Soms zie je enkele rechtop staande haren, soms zelfs dat niet eens. De ridgeback verraadt zich dan toch, omdat op de achterpoten dan een soort ‘warreltje’ te zien is, het lijkt wel alsof midden op de tenen een paar haren in een kuifje rechtop staan. Zulke dieren kunnen best nog een kam gaan ontwikkelen, maar ook als ze dat niet doen zijn ze bruikbaar voor de fok omdat ze dan ridgebackdrager zijn.
|
Foto's
|
|